Την απάντηση στην ερώτηση δεν την ορίζουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που την εξήγγειλαν. Αυτοί που ούτε προσχηματικά δεν κήρυξαν τις καθιερωμένες απεργίες πριν από τον προϋπολογισμό ή για το νόμο Χατζηδάκη. Η απάντηση προκύπτει από την πραγματικότητα και τις δραματικές εξελίξεις που ζούμε. ΠΟΛΕΜΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ…
Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 6 Απρίλη πρέπει να γίνει δική μας υπόθεση αποκτώντας τα χαρακτηριστικά που εμείς θέλουμε, ώστε να ακουστεί μαζικά και δυνατά η φωνή των εκπαιδευτικών, της νεολαίας, και των από τα κάτω:
Ø Ενάντια στον πόλεμο, σε ενδεχόμενη
επέκτασή του και στην εμπλοκή της χώρας μας σ’ αυτόν.
Οι ιμπεριαλιστές συγκρούονται και με
το αίμα -σήμερα- του Ουκρανικού λαού ξαναχαράζουν σύνορα και σφαίρες επιρροής.
ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ και από την άλλη η Ρωσία, δεν διστάζουν να θυσιάσουν τις ζωές
αθώων ανθρώπων. Όλοι τους με το πρόσχημα της υπεράσπισης της δημοκρατίας και
της ελευθερίας, ενώ το διακύβευμα είναι μια νέα πολιτική ισορροπία. Ακριβώς με
τις ίδιες δικαιολογίες άρχισαν η εισβολή στο Ιράκ, η διάλυση της
Γιουγκοσλαβίας, η ισοπέδωση της Λιβύης και της Συρίας.
Μόνο η πάλη των λαών μπορεί να βάλει φραγμό
στον πόλεμο και στο σύστημα που τον προκαλεί και τον τροφοδοτεί. Αυτή η πάλη
σημαίνει, επίσης, να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στη παράδοση όλης της χώρας ως
πολεμικής βάσης στο ΝΑΤΟ. Είναι χυδαία η αντίφαση, από τη μια το Υπουργείο
Παιδείας να προτείνει υλικό για μαθήματα υπέρ της ειρήνης στα σχολεία, ενώ από
την άλλη η κυβέρνηση έχει ήδη εμπλέξει τη χώρα στις επιχειρήσεις (όπως με
αποστολή πολεμικού υλικού και ομιλία του Ζελένσκι στη Βουλή). Την ίδια στιγμή, ακολουθεί
την αντιδραστική προπαγάνδα της Δύσης σχετικά με τον πόλεμο και τονώνει τα
εθνικιστικά αντανακλαστικά απέναντι στις γειτονικές χώρες.
Όπως εργαλειοποιήθηκε η πανδημία, το ίδιο
επιχειρείται τώρα με τον πόλεμο που κι αυτός παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο,
με σκοπό να συνεχιστεί η επίθεση στην κοινωνία με τη διάλυση εργασιακών σχέσεων
και συνδικαλιστικών ελευθεριών και την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας
και της ενέργειας. Ήδη το παράδειγμα της αναστολής εργασίας των 5000
υγειονομικών, δείχνει τις προθέσεις της κυβέρνησης για απολύσεις και διάλυση της
δημόσιας υγείας.
Ø Ενάντια στον εσωτερικό πόλεμο, που
σημαίνει:
Ενάντια στην ακρίβεια διεκδικώντας αυξήσεις
στους μισθούς. Οι
εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, νιώθουν στο πετσί τους τις μεγάλες
αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και στους λογαριασμούς. Ο ΜΗΝΑΣ ΠΛΕΟΝ “ΔΕΝ
ΒΓΑΙΝΕΙ”.
Ενάντια στον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη
(ν. 4808), με τον
οποίο η κυβέρνηση καταργεί κάθε δικαίωμα
που κατακτήθηκε μέσα από απεργίες και αγώνες. Εντείνει την εκμετάλλευση, χειροτερεύει τους όρους δουλειάς και βάζει το
συνδικαλισμό «στο γύψο». Η «νομιμότητά» τους βγάζει παράνομο όποιον τολμά να
σηκώσει κεφάλι. Τον δρόμο για μας δείχνουν οι αγώνες της e-food, COSCO, ΛΑΡΚΟ,
ΚΑΒΑΛΑ-OIL.
Ενάντια στην πολύπλευρη αναδιάρθρωση της
δημόσιας εκπαίδευσης. Αφού
απογείωσε τους ταξικούς αποκλεισμούς με την τηλεκπαίδευση τα δυο χρόνια της πανδημίας,
το υπουργείο εμμένει στην εφαρμογή τόσο της Τράπεζας Θεμάτων, με αύξηση της ύλης
σε χρονιά εξαιρετικών κενών και απουσιών, όσο και της ΕΒΕ για την πρόσβαση στην
τριτοβάθμια. Προκειμένου από τη μια να απορριφθούν χιλιάδες παιδιά και από την
άλλη να προσανατολιστεί όλη η διδασκαλία σε κυνήγι επιδόσεων σε διαρκείς εξετάσεις
(πρόσφατα και διεθνείς -PISA).
Η αξιολόγηση έρχεται να κατηγοριοποιήσει τα σχολεία, με βάση τις επιδόσεις αυτές
αλλά και την «αυτονομία» στην εξεύρεση πόρων και το άνοιγμα σε ιδιώτες. Οι απειλές
σε όσους επιχειρούν να αντισταθούν, εντάθηκαν με το χτύπημα της μαζικής, αρχικά,
απεργίας-αποχής του κλάδου μας και τώρα προχωρούν με τις κυρώσεις στους 114
διευθυντές/τριες που αρνήθηκαν να καταθέσουν τις περσινές εκθέσεις
αυτοαξιολόγησης.
Η «επιδρομή» συμπληρώνεται με την ελαστικοποίηση
των σχέσεων εργασίας των αναπληρωτών (καθιέρωση τρίμηνων συμβάσεων), με την επέκταση
του εργασιακού χρόνου σε κάθε είδους σεμινάρια και εξωδιδακτικά καθήκοντα, με τις
βαθιές αλλαγές στη λειτουργία των συλλόγων και τις εξουσίες των διευθυντών (ν.
4823/2021). H
πίεση και το άγχος βιώνονται
καθημερινά και εξουθενώνουν, ενώ τα δικαιώματα συνθλίβονται.
Για
όλα αυτά, και άλλα τόσα που δεν αναφέρθηκαν, ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ στις 6 Απρίλη.
Κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που όλο αυτό το διάστημα
κάνουν τα πάντα για να περάσει αδιαμαρτύρητα η αντεργατική-αντιεκπαιδευτική πολιτική! Η κήρυξη της γενικής απεργίας στις
6 Απρίλη δεν μπορεί να τους απαλλάξει από τις βαρύτατες ευθύνες τους.
Είναι
ώρα οι εργαζόμενοι να βγούμε στο προσκήνιο! Επειδή θέλουμε να καλύπτουμε τις ανάγκες
μας, επειδή αξίζουμε τη μόρφωση και αγαπάμε τη ζωή!
Να κάνουμε την οργή μας αντίσταση
και διεκδίκηση, μέσα από την συγκρότηση συλλογικών αγώνων.
Για το κείμενο σε μορφή pdf για εκτύπωση πατήστε εδώ!
