Οι υγειονομικοί σε αναστολή να επιστρέψουν στην εργασία τους

Δυο χρόνια τώρα, εν μέσω πανδημίας, και με ανοργάνωτο και αδύναμο να απαντήσει τον κόσμο της εργασίας, το κεφάλαιο - κράτος εξαπολύει την πιο κυνική του επίθεση, επεκτείνοντας την πολιτική των μνημονίων, σε όσα η κοινωνία είχε κερδίσει για να ικανοποιεί τις καθημερινές της ανάγκες επιβίωσης.

Αντί, όπως όλοι έχουμε ανάγκη, να οικοδομηθεί ένα δημόσιο σύστημα υγείας ικανό να καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες σε περίθαλψη (με ισχυρές τοπικές δομές Α΄βάθμιας υγείας και νοσοκομεία), αντί να πυκνώσουν συγκοινωνίες, να αραιώσουν τα σχολικά τμήματα, να ληφθούν μέτρα στην εργασία, να γίνονται τεστ δωρεάν, επιλέχθηκε η διακυβέρνηση του «πλιάτσικου» στις δημόσιες δομές και στο δημόσιο χρήμα και το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων παντού.

Το πλιάτσικο εκτυλίσσεται σε ομόκεντρους κύκλους σε δημόσια υγεία, παιδεία, ενέργεια, νερό, τροφή, στέγαση κ.ο.κ και θα σημειώσουμε μόνο τις πιο κραυγαλέες διαλυτικές αλλαγές στην υγεία:

• Περικοπή δαπανών για την υγεία το 2022
• 10.000 υγειονομικοί λιγότεροι αυτό τον χειμώνα σε σχέση με τον περσινό (περίπου 4.700 αναστολές, 2.000 συνταξιοδοτήσεις, 2.500 προσωπικό σε καραντίνα).
• Συρρίκνωση των περιφερειακών νοσοκομείων - κλείσιμο νοσοκομείων
• Μετατροπή πολλών νοσοκομείων σε κλινικές covid με αναστολή χειρουργείων και κλινικών
• Μετατροπή δομών υγείας και νοσοκομείων σε εμβολιαστικά κέντρα
• Σύμπραξη ιδιωτών με τα δημόσια νοσοκομεία και εργολαβίες στη σίτιση - καθαριότητα, διπλάσια αποζημίωση σε ιδιωτικά κέντρα υγείας όταν επιτάσσονται
• Αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα.

Ταυτόχρονα ο εμβολιασμός έγινε η μόνη ασπίδα προφύλαξης έναντι της νόσησης και χρησιμοποιήθηκε ως μέσο εκβιασμού, διαχωρισμού και πειθάρχησης της εργατικής τάξης. Μαζί με τα πολύμηνα lockdown, την ιδεολογία της ατομικής ευθύνης, την πληρωμή των rapid/pcr τεστ, το δικαίωμα στην υγεία μετατράπηκε σε ατομική υποχρέωση, που ελέγχεται καθημερινά με πιστοποιητικά και δηλώσεις.

Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού χρησιμοποιήθηκε για να θέσει σε αναστολή χιλιάδες υγειονομικούς, οι οποίοι ενώ στην αρχή της πανδημίας χειροκροτήθηκαν και αναδείχτηκαν σε ήρωες, εδώ και μήνες στερούνται το μισθό τους. Έχουν αποκλειστεί από την εργασία τους, παρότι χρόνια τώρα εργάζονται στις πιο αντίξοες και εξαντλητικές συνθήκες, σηκώνοντας το βάρος της δημόσιας περίθαλψης, καθώς το κράτος ουσιαστικά αποποιείται την ευθύνη του και παραχωρεί τον τομέα στα ιδιωτικά συμφέροντα.

5.000 υγειονομικοί υποβάλλονται στο τεχνητό δίλημμα: εμβολιασμός ή απόλυση, με σκοπό όχι μόνο να πειθαρχήσουν, αλλά κυρίως να επιταχυνθεί η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και να ελαστικοποιηθούν περαιτέρω οι εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα: Οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι έχουν μερικώς υποκατασταθεί από επισφαλείς εργαζόμενους τριμηνίτες και εξαμηνίτες υγειονομικούς (ανάλογες συμβάσεις και στην εκπαίδευση από πέρσι). Παράλληλα οι εμβολιασμένοι υγειονομικοί εργάζονται αδιάκοπα, χωρίς ρεπό και άδεια, ακόμη κι αν νοσούν, μεταφέρονται από δομή σε δομή, αποσπώνται σε εμβολιαστικά κέντρα. Όσο πιο ελαστικές γίνονται οι σχέσεις εργασίας, τόσο υποβαθμίζεται η ποιότητα των υπηρεσιών. Το αποτέλεσμα είναι, αφενός οι ίδιοι εξαντλημένοι να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ιδιαίτερες απαιτήσεις, αφετέρου η περίθαλψη των ασθενών να γίνεται ανεπαρκώς και οι εκατόμβες των νεκρών να συνεχίζονται αμείωτες παρόλο που η παραλλαγή Όμικρον οδηγεί σε πιο ελαφριά νόσηση. Μας συνηθίζουν στο θάνατο και φέρουν ως μοναδική αιτία τον κορωνοϊό, αποκρύπτοντας ότι τα νοσοκομεία αδυνατούν να περιθάλψουν επαρκώς τόσο τους νοσούντες από τον ιό όσο και καρκινοπαθείς, αρρώστους με χρόνια νοσήματα, ανθρώπους που επείγονται να εγχειριστούν, ότι η πρόληψη και η ποιοτική διατροφή έγιναν είδος πολυτελείας.

Η εργατική τάξη πρέπει να παλέψει ενάντια στην υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας, το οποίο η ίδια έφτιαξε και συντηρεί με την εργασία της.

Αν δεν επιστρέψουν αμέσως οι υγειονομικοί στα νοσοκομεία και απολυθούν, τότε η θηλιά θα μπει στο λαιμό όλης της εργατικής τάξης και όχι μόνο στους 5.000 που έχουν επιφυλάξεις στο εμβόλιο. Η εργασιακή μας δύναμη μειώνεται διαρκώς: ο άμεσος μισθός μοιάζει με φιλοδώρημα και ο έμμεσος (περίθαλψη, παιδεία κλπ) κατρακυλάει στο μηδέν. Λιτότητα μαζί με πληθωρισμό στα βασικά αγαθά μάς φέρνουν σε νέα όρια επιβίωσης.

Αν επιτρέψουμε να απολυθούν οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, δίνεται de facto πλέον η δυνατότητα στους εργοδότες να απολύουν μαζικά, δια ασήμαντον αφορμήν, σε δημόσιο και ιδιωτικό, όσους «δεν πειθαρχούν και περισσεύουν» στους σχεδιασμούς των αφεντικών για κέρδη.

Η τάξη των εργαζόμενων είναι επιτακτική ανάγκη να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον και τα κοινά αγαθά, να οργανωθεί πιο αποτελεσματικά ενάντια στα συμφέροντα των λίγων του κεφαλαίου, ενάντια στους νόμους που υπερασπίζονται τα κέρδη. Η εργατική τάξη δεν έχει την πολυτέλεια να διχάζεται πάνω σε ψευτοδιλήμματα και να χάνει άλλες δυνάμεις, γιατί ο δρόμος είναι δύσκολος και γίνεται όλο και πιο δύσβατος με τις υφιστάμενες πολιτικές λιτότητας και χειραγώγησης.

Προτάσσουμε την αλληλοβοήθεια, την ταξική αλληλεγγύη, την ανάγκη για παροχή όλων των απαραίτητων μέσων, όλων των απαραίτητων μέτρων πρόληψης και συλλογικής υγειονομικής προστασίας της κοινωνικής βάσης, που δεν παζαρεύει τον θάνατο, αντίθετα δυναμώνει σε όλα τα πεδία τους αγώνες για ζωή, υγεία και αξιοπρέπεια.

Συντασσόμαστε με τον αγώνα και τα αιτήματα των υγειονομικών για:

• Επιστροφή στην εργασία τους των υγειονομικών που βρίσκονται σε αναστολή
• Ενίσχυση του δημόσιου τομέα υγείας
• Ανοιχτά δημόσια νοσοκομεία χωρίς συγχωνεύσεις και χωρίς εργολάβους
• Πλήρης και δωρεάν περίθαλψη για όλους και όλες
• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

Σε αναστολή να μπουν όσοι προωθούν τα κέρδη, τη λιτότητα και τις πολιτικές που εντείνουν την εκμετάλλευση. Οι υγειονομικοί σε αναστολή να επιστρέψουν τώρα στην εργασία τους!

6 Φλεβάρη 2022