Με μπόλικο κυνισμό και πολύ ταξικό μίσος, η κυβέρνηση και όλο
το σύστημα δηλώνουν απερίφραστα τι μας περιμένει τον χειμώνα που έρχεται. Οι
δηλώσεις για τον «χειρότερο χειμώνα από
το 1942» και οι φασίζουσες απειλές του τύπου «όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, πεθαίνει» έχουν στόχο να
τρομοκρατήσουν και να εμπεδώσουν στους εργαζόμενους το αναπόδραστο της υποταγής
στην βαρβαρότητα. Ζητάνε από τον λαό να αποδεχτεί τις συνέπειες της συνολικής επίθεσης
στις κατακτήσεις του και της συμμετοχής σε έναν άδικο πόλεμο στο πλευρό των
αμερικανονατοϊκών φονιάδων. Οι συνέπειες δεν θα είναι μόνο στους απογειωμένους
λογαριασμούς ρεύματος. Αλλά θα πλήξουν τις θέσεις και τις σχέσεις εργασίας των
εργαζομένων.
Η πίεση στη δυνατότητα διαβίωσης του λαού συνοδεύεται από κλιμάκωση της επίθεσης σε ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ
–και στην εκπαίδευση. Νέες απειλές εκτοξεύονται για να προωθηθεί η εφαρμογή της
αυτοαξιολόγησης και της αξιολόγησης, για να καμφθεί η απροθυμία και αντίθεση των
εκπαιδευτικών, η οποία είναι ακόμα έντονη, παρά τα ξεπουλήματα των ηγεσιών των
ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.
Το νέο θεσμικό πλαίσιο των Μεντόρων, ενδοσχολικών
Συντονιστών, εκπαιδευτικών Ομίλων και του ηλεκτρονικού φακέλου αποτελεί σοβαρή
κλιμάκωση, μιας και στοχεύει στη δημιουργία σωμάτων αξιολογητών μέσα στην ψυχή
του κλάδου, σε κάθε σχολείο. Η διάσπαση και ο κανιβαλισμός είναι από τις γνωστές και κλασσικές
μεθόδους της εξουσίας. Πλαίσιο που θα προστεθεί σε αυτό της αυτοαξιολόγησης
(διαδικασίες ομάδων – δεικτών – προγραμματισμού – στόχων – σχεδίων – αποτίμησης),
ενώ η ατομική αξιολόγηση αναμένει τη συγκρότηση του κατάλληλου μηχανισμού, που
θα αποτελείται από στελέχη - πρόθυμους killers να το εφαρμόσουν με θέρμη.
Συγχρόνως,οι μαθητές μας ήταν για δεύτερη φορά θύματα της
Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και η Τράπεζα Θεμάτων κατοχυρώθηκε στην αρχική ήπια
εκδοχή της για να δείξει φέτος τα δόντια της. Παρόμοια, οι φοιτητές ήρθαν το
καλοκαίρι αντιμέτωποι με έναν νόμο που εξαϋλώνει τα πτυχία τους και αυτές τις
μέρες δέρνονται καθημερινά από τις δυνάμεις καταστολής που κάνουν παρέα στην
μοναδική παγκοσμίως πανεπιστημιακή αστυνομία.
Όλα αυτά έχουν περάσει με την αποφασιστική συνδρομή
συνδικαλιστικών ηγεσιών που στην καλύτερη περίπτωση δεν λένε κουβέντα και στη
χειρότερη δηλώνουν τη συμφωνία τους.
Η αηδιαστική δήλωση Πέτσα «όποιος αρνείται να προσαρμοστεί
πεθαίνει», δείχνει -από την ανάποδη- την αλήθεια. Αν μας ζητάνε να
«προσαρμοστούμε» και να υποταχθούμε, είναι για να ζήσει αυτή η άθλια
αντιδραστική πολιτική και το σύστημα που υπηρετεί. Η ζοφερή πραγματικότητα,
αντίθετα, μας καλεί σε κάτι διαφορετικό: αν θέλουμε να ζήσουμε, είμαστε
υποχρεωμένοι να μην προσαρμοστούμε, να μην υποταχθούμε, να μην αποδεχτούμε τη
φτώχια, την πείνα, τα voucher εξαθλίωσης, τα τανκς στην Ουκρανία,
το ξύλο στους εργάτες και τις εργάτριες, στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, στους
αγωνιστές και τις αγωνίστριες.
Είμαστε υποχρεωμένοι να οργανώσουμε τους αγώνες μας, να
φτιάξουμε τις συνελεύσεις μας, να χτίσουμε τις απαραίτητες συλλογικότητες, να
ζωντανέψουμε τις από τα κάτω διαδικασίες, να βγούμε στους δρόμους, να οργανώσουμε
διαδηλώσεις και απεργίες.
Καμία ΓΣΕΕ που περιμένει τον Νοέμβρη για να κάνει απεργία,
καμία ΟΛΜΕ - ΔΟΕ που βάζει πλάτη στην εφαρμογή της αντιδραστικής πολιτικής,
καμία συνδικαλιστική ηγεσία που δεν έχει πει ούτε μια λέξη για το πογκρόμ
κρατικής τρομοκρατίας, ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΥΣ δεν πρόκειται να οργανώσει πραγματικούς
αγώνες. Θέλουν όλοι τους, ο κόσμος ηττημένος και απελπισμένος να οδηγηθεί στη
σιγή της κάλπης για να ψηφίσει τη μία ή την άλλη αντιδραστική κυβερνητική λύση.
Η αντίσταση πρέπει να
οργανωθεί:
ü Ενάντια στη φτώχεια, την ακρίβεια,
τον πόλεμο, την κρατική τρομοκρατία.
ü Ενάντια στους φραγμούς της Ελάχιστης
Βάσης Εισαγωγής και της Τράπεζας Θεμάτων, στον Νόμο Πλαίσιο και την
Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
ü Ενάντια στην αξιολόγηση, την
αυτοαξιολόγηση και όλο το θεσμικό πλαίσιο Μεντόρων, ενδοσχολικών Συντονιστών,
εκπαιδευτικών Ομίλων και του ηλεκτρονικού φακέλου, που θέλει να προωθήσει τη
διάσπαση του κλάδου.
Παρά την ανοιχτή τρομοκρατία για περικοπές μισθού και
κυρώσεις, παρά την ιδεολογική τρομοκρατία για το «αναγκαίο της αξιολόγησης»,
παρά την κακοποίηση των αγωνιστικών διαθέσεων των εκπαιδευτικών από ΔΟΕ-ΟΛΜΕ, οι
εκπαιδευτικοί επιμένουν να ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΝ!
Αυτή είναι και η βάση που μπορεί να αποτελεί το καύσιμο για
τη συνέχιση του αγώνα. Για να αναζωογονηθεί ο αγώνας και η αντίσταση στο
αντιδραστικό πολυεργαλείο της αξιολόγησης, επιμένουμε ότι είναι απαραίτητο να
γίνουν γενικές συνελεύσεις. Να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις και να γίνουν
βήματα, ώστε ο κόσμος του αγώνα να αναλάβει και την οργάνωση και τη διαχείρισή
του.
Υποστηρίζουμε κάθε μορφή (απεργία - αποχή, στάση εργασίας)
που κρατάει ζωντανή συλλογικά τη φλόγα της αντίστασης.
Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι αυτό δεν φτάνει. Αλλά χρειάζονται
βήματα ώστε οι αντιστάσεις να βγουν από τους διοικητικούς τοίχους των Συλλόγων
Διδασκόντων και να συναντηθούν με τον λαό εκεί που μπορεί να συμβεί αυτό: σε διαδηλώσεις και απεργίες. Αναδεικνύοντας
ζητήματα και δημιουργώντας γεγονότα στο κεντρικό πολιτικό πεδίο.Εκεί μπορεί
πραγματικά να ηττηθεί η αντιδραστική πολιτική, εκεί μπορεί η βαρβαρότητα να
υποχωρήσει από την υγεία του αγώνα!
Το επόμενο διάστημα λοιπόν:
ü Δεν γινόμαστε μέντορες - ενδοσχολικοί
συντονιστές. Δεν συγκροτούμε εκπαιδευτικούς ομίλους.
ü Παλεύουμε για την πραγματοποίηση
γενικών συνελεύσεων. Στηρίζουμε την κήρυξη απεργίας -αποχής από τα παραπάνω
καθήκοντα. Αποφασίζουμε διαδηλώσεις και απεργία οργανωμένη από ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ.
Παλεύουμε να συγκροτηθούν πλατιές και ανοιχτές επιτροπές αγώνα.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΜΑΣ – ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ